Wigilia

Dodane przez () dnia 09-05-2010
Relacje >>

Pierwsze zapiski o Świętach Bożego Narodzenia sięgają 354 roku n.e. W tym roku pierwszy zapis zamieszczony został w rzymskim kalendarzu chrześcijańskich świąt. Trochę później, w VI wieku, do liturgii bożonarodzeniowej wprowadzono wigilię.


Wigilia (łac. Vigilia) oznacza czuwanie, straż nocną, wartę. Jest to czas oczekiwania na narodzenie Chrystusa. Data świąt Bożego Narodzenia w pierwszych wiekach chrześcijaństwa była różna, a wynikało to ze sporów o dzień narodzin Jezusa. I tak Boże Narodzenie obchodzono 2 stycznia, 28 maja, 6 stycznia. Ostatecznie hierarchowie kościoła ustalili: dzień narodzin Chrystusa to 25 grudzień, a dzień poprzedzający - 24 grudnia, to wigilia. W Polsce wigilia weszła na stale do tradycji dopiero w XVIII wieku.


Kiedy zaświeciła pierwsza gwiazda wspólnie zasiadano przy stole przykrytym białym obrusem, pod którym znajdowało się siano. W czterech kątach izby znajdowały się snopy zboża. Gdy zaś pojawiła się pierwsza gwiazdka domownicy łamali się opłatkiem i składali sobie życzenia.


Nasza przewodnicka wigilia, odbyła się 21 grudnia - jak co roku - w schronisku na Magurce, punktualnie o godzinie 12 w południe. Przy stole udekorowanym zielonymi gałązkami świerka, zastawionym tym, co każdy z nas przydźwigał na własnych plecach przy dźwiękach gitary wspólnie śpiewaliśmy kolędy, połamaliśmy się opłatkiem i złożyliśmy sobie życzenia. Ale na tym nie koniec. Bo oto nasz Prezes Marian Wójcik zaprezentował kilka pastorałek przepiękną gwarą góralską, powitaliśmy w naszym gronie kilku nowych przewodników ale także, co też powoli staje się regułą, wysłuchaliśmy kilku wierszy w autorskim wykonaniu napisanych przez naszych przyjaciół - Weronikę Grabską i Romka Skrudlika. Wiersze pochodziły z tomiku, który wydany zostanie na początku 2004 roku. Również kolega Jan Nogaś przypomniał nam fragment Tatr pięknie słowem opisanych. Czas powrotu jak zwykle nas zaskoczył. Trochę szkoda, że taki dzień jak ten, dzień szczególny, o niepowtarzalnej atmosferze, dzień życzliwości i dobroci, dzień wybaczania urazów i gniewów, kiedy to spotykamy się wszyscy przy wigilijnym stole z opłatkiem w ręku, bez względu na poglądy i przekonania, dzień kiedy pustoszeją ulice, a kiedy zapala się pierwsza gwiazdka okna rozświetlają światełka na choinkach zdarza się tylko raz w roku...


Zauważać


- Czy potrafimy zauważyć

obrazy, które maluje

dla nas natura?

Zmierzch! Ciemność!

Wiele w tym ukrytego

piękna!


- Zamarł ruch

spowalniały ludzkie kroki

ucichły głosy

twarze gwiazd zwróciły

się ku sobie

słońce uciekło przed

księżycem

a my, tu na ziemi

jesteśmy z krótką

wizytą


dlatego - nie zapomnijmy

spojrzeć i zauważać...


Wiersz autorstwa Weroniki Grabskiej

Ostania zmiana: 09-05-2010 o 22:05

[wróć]